O szyby deszcz dzwoni

Jak w wierszu Leopolda

Nim zabłyśnie pierwsza gwiazda

Ja wypiję wszystko do dna

Dzwoni miarowy on cichy, niezmienny

Gdzie wizją jest na noc

Wódka

I lek nasenny

Gdy przez ogród mój szatan szedł smutny śmiertelnie

Pomyślałem o zdradzie

Bo idzie beze mnie…..

I wtem aniołowie uśmiechają się troskliwie

Do grzeszników rzecząc swych z góry

– Macie ów przykład ludzkiej karykatury